هدف این پژوهش، ترسیم خطوط کلی سیمای زن در داستان های مثنوی است، آنچه در آغاز با توجه به اختلافات قابل توجه این زنان ممکن به نظر نمی رسد. در این جهت تحلیل دقیق حکایت ها با توجه به سه عامل مهم روند قصه، نقشها در قصه و زبان گفتگوی شخصیتها ضروری است. سپس با استخراج ویژگی های شخصیت های زن در داستانها و رده بندی آنها ویژگی هایی را خواهیم دید که با تغییراتی اندک در اغلب آنان نمود پیدا کرده است. ترس، مکر، تباهکاری، زیبایی و ظاهربینی از جمله این ویژگیهاست.